ลักษณะทางแบคทีเรียและเชื้อราของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในผู้ป่วยเด็ก

ขณะนี้ Javascript ถูกปิดการใช้งานในเบราว์เซอร์ของคุณ คุณสมบัติบางอย่างของเว็บไซต์นี้จะไม่ทำงานเมื่อปิดการใช้งาน Javascript
ลงทะเบียนด้วยรายละเอียดเฉพาะของคุณและยาเฉพาะที่สนใจ แล้วเราจะจับคู่ข้อมูลที่คุณให้ไว้กับบทความในฐานข้อมูลที่กว้างขวางของเรา และส่งสำเนา PDF ให้คุณทางอีเมลทันที
Adane Bitew, 1 Nuhamen Zena, 2 Abera Abdeta31 ภาควิชาวิทยาศาสตร์ห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ คณะวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยแอดดิสอาบาบา แอดดิสอาบาบา เอธิโอเปีย;2 จุลชีววิทยา, โรงเรียนแพทย์มิลเลนเนียม, โรงพยาบาลเซนต์พอล, แอดดิสอาบาบา, แผนกเอธิโอเปีย;3 ห้องปฏิบัติการอ้างอิงแห่งชาติสำหรับแบคทีเรียวิทยาทางคลินิกและวิทยาวิทยา สถาบันสาธารณสุขแห่งเอธิโอเปีย แอดดิสอาบาบา ประเทศเอธิโอเปีย ผู้แต่งที่เกี่ยวข้อง: Abera Abdeta ห้องปฏิบัติการอ้างอิงแห่งชาติสำหรับแบคทีเรียวิทยาทางคลินิกและวิทยาวิทยา สถาบันสาธารณสุขแห่งเอธิโอเปีย ตู้ปณ.: 1242 แอดดิสอาบาบา เอธิโอเปีย , +251911566420 อีเมล [email protected] ความเป็นมา: UTIs คือการติดเชื้อที่พบบ่อยในกุมารเวชศาสตร์ ความรู้เกี่ยวกับสาเหตุทั่วไปของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ รูปแบบความไวต่อยาต้านจุลชีพ และปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องในพื้นที่เฉพาะสามารถเป็นหลักฐานสำหรับการรักษากรณีต่างๆ ได้อย่างเหมาะสม วัตถุประสงค์ : การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบสาเหตุทั่วไปและความชุกของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะและการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ รวมถึงโปรไฟล์ความไวต่อยาปฏิชีวนะของแบคทีเรียที่แยกได้ และเพื่อระบุปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในผู้ป่วยเด็ก วัสดุและวิธีการ: การศึกษา ดำเนินการตั้งแต่เดือนตุลาคม 2019 ถึงกรกฎาคม 2020 ที่ Millennium School of Medicine โรงพยาบาลเซนต์พอล เก็บปัสสาวะของผู้ป่วยแบบปลอดเชื้อ เพาะเชื้อลงบนอาหารเลี้ยงเชื้อ และบ่มที่อุณหภูมิ 37°C เป็นเวลา 18-48 ชั่วโมง ระบุแบคทีเรียและยีสต์ตามมาตรฐาน ขั้นตอน การทดสอบความไวต่อยาปฏิชีวนะของเชื้อโรคแบคทีเรียโดยใช้วิธีการแพร่กระจายของแผ่นดิสก์ Kirby Bauer สถิติเชิงพรรณนาและการถดถอยโลจิสติกถูกนำมาใช้ในการประมาณอัตราส่วนดิบด้วยช่วงความเชื่อมั่น 95% ผลลัพธ์ของค่า P: สังเกตการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย/เชื้อราที่มีนัยสำคัญใน 65 ตัวอย่างที่มี ความชุกของเชื้ออยู่ที่ 28.6% โดย 75.4% (49/65) และ 24.6% (16/65) เป็นเชื้อแบคทีเรียและเชื้อรา ตามลำดับ ประมาณ 79.6% ของสาเหตุของแบคทีเรีย ได้แก่ Escherichia coli และ Klebsiella pneumoniae การต้านทานต่อ ampicillin สูงสุด ( 100%), เซฟาโซลิน (92.1%) และ Trimethoprim-sulfamethoxazole (84.1%) ซึ่งใช้กันทั่วไปเชิงประจักษ์ในเอธิโอเปีย ระยะเวลาในการนอนโรงพยาบาล (P=0.01) และการใส่สายสวน (P=0.04) มีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะทางสถิติ สรุป: การศึกษาของเราพบว่ามีความชุกของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะสูง Enterobacteriaceae เป็นสาเหตุหลักของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ ระยะเวลาในการอยู่โรงพยาบาลและการใส่สายสวนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ ทั้งแบคทีเรียแกรมลบและแบคทีเรียแกรมบวกมีความต้านทานอย่างมากต่อ แอมพิซิลลิน และ ไตรเมโธพริม-ซัลฟาเมโทซาโซล คำสำคัญ: รูปแบบความไวต่อยาปฏิชีวนะ กุมารเวชศาสตร์ การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ เอธิโอเปีย
การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ (UTI) ที่เกิดจากแบคทีเรียและยีสต์เป็นหนึ่งในโรคทางเดินปัสสาวะที่พบบ่อยที่สุดในเด็ก ในประเทศกำลังพัฒนา การติดเชื้อนี้ถือเป็นการติดเชื้อที่พบบ่อยเป็นอันดับสามในกลุ่มอายุในเด็ก รองจากการติดเชื้อทางเดินหายใจและทางเดินอาหาร2 การติดเชื้อในลำไส้ในเด็ก สัมพันธ์กับการเจ็บป่วยในระยะสั้น เช่น ไข้ ปัสสาวะลำบาก ความเร่งด่วน และปวดหลัง นอกจากนี้ยังสามารถนำไปสู่ความเสียหายของไตในระยะยาว เช่น การเกิดแผลเป็นในไตอย่างถาวร และปัญหาระยะยาว รวมถึงความดันโลหิตสูง และไตวาย 3 Wennerstrom และคณะ บรรยายถึงการเกิดแผลเป็นในไตประมาณ 15% ของเด็กหลังการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะครั้งแรก ซึ่งเน้นย้ำถึงความสำคัญของการวินิจฉัยโรคอย่างทันท่วงทีและการรักษาโรคติดเชื้อทางเดินปัสสาวะตั้งแต่เนิ่นๆ นอกจากนี้ ค่าใช้จ่ายในการจัดการระบบทางเดินปัสสาวะที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพยังค่อนข้างสูง3, 4 การศึกษาจำนวนมากเกี่ยวกับโรคอุจจาระร่วงในเด็กในประเทศกำลังพัฒนาต่างๆ แสดงให้เห็นว่าความชุกของโรคอุจจาระร่วงแตกต่างกันไปตั้งแต่ 16% ถึง 34%5-9 นอกจากนี้ มากถึง 8% ของเด็กอายุ 1 เดือนถึง 11 ปีจะมีการพัฒนา UTI10 อย่างน้อยหนึ่งครั้ง และทราบว่าทารกและเด็กมากถึง 30% มีการติดเชื้อซ้ำภายใน 6-12 เดือนแรกหลังจากการติดเชื้อครั้งแรก .11
แบคทีเรียแกรมลบและแกรมบวก รวมถึงแคนดิดาบางสายพันธุ์ อาจทำให้เกิดการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะได้coli เป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ รองลงมาคือ Klebsiella pneumoniae12 การศึกษาพบว่าเชื้อรา Candida โดยเฉพาะ Candida albicans ยังคงเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของเชื้อรา Candida UTI ในเด็ก13 อายุ สถานะการเข้าสุหนัต และสายสวนที่อาศัยอยู่ในนั้นมีความเสี่ยง ปัจจัยของการติดเชื้อในเด็ก เด็กผู้ชายมีความเสี่ยงมากขึ้นในปีแรกของชีวิต หลังจากนั้น เนื่องจากความแตกต่างในอวัยวะเพศ อุบัติการณ์จึงสูงกว่าในเด็กผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ และทารกชายที่ไม่ได้เข้าสุหนัตจะมีความเสี่ยงสูงกว่า1,33 รูปแบบความไวต่อยาปฏิชีวนะ ของเชื้อโรคในทางเดินปัสสาวะจะแตกต่างกันไปตามเวลา ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของผู้ป่วย ข้อมูลประชากร และลักษณะทางคลินิก​​1
คิดว่าโรคติดเชื้อ เช่น โรคทางเดินปัสสาวะเป็นสาเหตุของการเสียชีวิตทั่วโลกถึง 26% โดย 98% เกิดขึ้นในประเทศที่มีรายได้น้อย14 การศึกษาผู้ป่วยเด็กในเนปาลและอินเดียรายงานความชุกโดยรวมของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะที่ 57%15 และ 48 %,16.การศึกษาในโรงพยาบาลของเด็กในแอฟริกาใต้พบว่าการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะคิดเป็น 11% ของการติดเชื้อด้านการรักษาพยาบาล17 การศึกษาอื่นในเคนยาพบว่าการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะคิดเป็นประมาณ 11.9% ของภาระการติดเชื้อไข้ในเด็กเล็ก18
มีงานวิจัยเพียงไม่กี่ชิ้นที่ระบุถึงการติดเชื้อในผู้ป่วยเด็กในเอธิโอเปีย: การศึกษาที่ Hawassa Referral Hospital, Yekatit 12 Hospital, Felege-Hiwot Specialist Hospital และ Gondar University Hospital พบว่า 27.5%, 19 15.9%, 20 16.7%, 21 และ 26.45% และ 22 ตามลำดับ ในประเทศกำลังพัฒนา รวมถึงเอธิโอเปีย การขาดการเพาะเลี้ยงปัสสาวะในระดับต่างๆ ของการสุขาภิบาลยังคงทำไม่ได้เนื่องจากมีทรัพยากรเข้มข้น ดังนั้น สเปกตรัมของเชื้อโรคของโรคอุจจาระร่วงและโปรไฟล์ความไวต่อยาในเอธิโอเปียจึงแทบจะไม่ทราบ ด้วยเหตุนี้ ด้วยเหตุนี้ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความชุกของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ วิเคราะห์เชื้อแบคทีเรียและเชื้อราที่เกี่ยวข้องกับโรคติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ พิจารณาโปรไฟล์ความไวต่อยาต้านจุลชีพของแบคทีเรียที่แยกได้ และระบุปัจจัยความไวต่อยาที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับโรคติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ
ตั้งแต่เดือนตุลาคม 2019 ถึงกรกฎาคม 2020 การศึกษาภาคตัดขวางในโรงพยาบาลได้ดำเนินการที่แผนกกุมารเวชศาสตร์ของ St Paul's Hospital Millennium Medical College (SPHMMC) แอดดิสอาบาบา ประเทศเอธิโอเปีย
ในระหว่างระยะเวลาการศึกษา ผู้ป่วยเด็กในและผู้ป่วยนอกทั้งหมดได้รับการตรวจพบในด้านกุมารเวชศาสตร์
ในระหว่างระยะเวลาการศึกษา ผู้ป่วยเด็กในและผู้ป่วยนอกที่มีอาการและอาการแสดงของโรคติดเชื้อทางเดินปัสสาวะทุกคนจะเข้าร่วมสถานที่วิจัย
ขนาดตัวอย่างถูกกำหนดโดยใช้สูตรการคำนวณขนาดตัวอย่างสัดส่วนเดียวที่มีช่วงความเชื่อมั่น 95% อัตราความผิดพลาด 5% และความชุกของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในงานก่อนหน้า [15.9% หรือ P=0.159)] Merga Duffa et al20 ในแอดดิสอาบาบา ดังที่แสดงด้านล่าง
Z α/2 = ค่าวิกฤตช่วงความมั่นใจ 95% สำหรับการแจกแจงแบบปกติ เท่ากับ 1.96 (ค่า Z ที่ α = 0.05)
D = ส่วนต่างของข้อผิดพลาดเท่ากับ 5%, α = คือระดับของข้อผิดพลาดที่ผู้คนยินดียอมรับแทนค่าเหล่านี้ลงในสูตร n= (1.96)2 0.159 (1–0.159)/(0.05)2=206 และถือว่า 10% ยังไม่ได้ตอบ โดยที่ n = 206+206/10 = 227
การศึกษานี้ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างที่สะดวก รวบรวมข้อมูลจนกว่าจะได้ขนาดตัวอย่างที่ต้องการ
ข้อมูลถูกเก็บรวบรวมหลังจากได้รับความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้ปกครอง ลักษณะทางสังคมวิทยา (อายุ เพศ และสถานที่อยู่อาศัย) และปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้อง (สายสวน โรคอุจจาระร่วงก่อนหน้า สถานะไวรัสเอชไอวี) การขลิบ และระยะเวลาในการอยู่โรงพยาบาล) ของผู้เข้าร่วมการศึกษาถูกรวบรวมโดยพยาบาลผู้ทรงคุณวุฒิโดยใช้ข้อมูลที่กำหนดไว้ล่วงหน้าแบบสอบถามที่มีโครงสร้างสำหรับการทดสอบ สัญญาณและอาการของผู้ป่วยและโรคประจำตัวได้รับการบันทึกโดยกุมารแพทย์ที่เข้ารับการรักษา
ก่อนการวิเคราะห์: ลักษณะทางสังคมและประชากร (อายุ เพศ ฯลฯ) และข้อมูลทางคลินิกและการรักษาของผู้เข้าร่วมการศึกษาถูกรวบรวมจากแบบสอบถาม
การวิเคราะห์: ประเมินประสิทธิภาพของหม้อนึ่งความดัน ตู้ฟัก สารรีเอเจนต์ กล้องจุลทรรศน์ และคุณภาพทางจุลชีววิทยาของตัวกลาง (ความเป็นหมันของตัวกลางและประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของตัวกลางแต่ละตัว) ได้รับการประเมินตามขั้นตอนมาตรฐานก่อนใช้งาน การรวบรวมและการขนส่งตัวอย่างทางคลินิกจะดำเนินการ หลังจากขั้นตอนปลอดเชื้อ การฉีดวัคซีนให้กับตัวอย่างทางคลินิกดำเนินการภายใต้ตู้ความปลอดภัยรอง
หลังการวิเคราะห์: ข้อมูลที่ดึงออกมาทั้งหมด (เช่น ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ) จะได้รับการตรวจสอบคุณสมบัติ ความสมบูรณ์ และความสม่ำเสมอ และบันทึกไว้ก่อนเข้าสู่เครื่องมือทางสถิติ ข้อมูลจะถูกเก็บไว้ในสถานที่ที่ปลอดภัย แบคทีเรียและยีสต์ที่แยกได้จะถูกจัดเก็บตามขั้นตอนการปฏิบัติงานมาตรฐาน ( SOP) ของวิทยาลัยการแพทย์มิลเลนเนียมโรงพยาบาลเซนต์พอล (SPHMMC)
ข้อมูลทั้งหมดสำหรับการสำรวจได้รับการเข้ารหัส ป้อนซ้ำ และวิเคราะห์โดยใช้ซอฟต์แวร์แพ็คเกจทางสถิติสำหรับสังคมศาสตร์ (SPSS) เวอร์ชัน 23 ใช้สถิติเชิงพรรณนาและการถดถอยโลจิสติกเพื่อประมาณอัตราส่วนคร่าวๆ ด้วยช่วงความเชื่อมั่น 95% สำหรับตัวแปรต่างๆ ค่า P ​​< 0.05 ถือว่ามีนัยสำคัญ
เก็บตัวอย่างปัสสาวะจากผู้ป่วยเด็กแต่ละรายโดยใช้ภาชนะบรรจุปัสสาวะที่ปลอดเชื้อ พ่อแม่หรือผู้ปกครองของผู้เข้าร่วมการศึกษาได้รับคำแนะนำที่เหมาะสมเกี่ยวกับวิธีการเก็บตัวอย่างปัสสาวะตอนกลางทางที่สะอาดซึ่งจับไว้ ตัวอย่างปัสสาวะจากสายสวนและหัวหน่าวจะถูกเก็บโดยพยาบาลและแพทย์ที่ผ่านการฝึกอบรม ทันทีหลังจากการเก็บตัวอย่าง ตัวอย่างถูกนำไปที่ห้องปฏิบัติการจุลชีววิทยาของ SPHMMC เพื่อดำเนินการต่อไป บางส่วนของตัวอย่างถูกปลูกเชื้อบนเพลตวุ้น MacConkey (Oxoid, Basingstoke และ Hampshire ประเทศอังกฤษ) และสื่อวุ้นเลือด (Oxoid, Basingstoke และ Hampshire ประเทศอังกฤษ) ในตู้เซฟโดยใช้ ลูปการสอบเทียบ 1 µL ตัวอย่างที่เหลือถูกชุบบนวุ้นสำหรับการแช่หัวใจสมองที่เสริมด้วยคลอแรมเฟนิคอล (100 µgml-1) และเจนตามิซิน (50 µgml-1) (Oxoid, Basingstoke และ Hampshire ประเทศอังกฤษ)
เพลตที่เพาะเชื้อทั้งหมดถูกบ่มโดยใช้อากาศที่ 37°C เป็นเวลา 18-48 ชั่วโมงและตรวจหาการเจริญเติบโตของแบคทีเรียและ/หรือยีสต์ จำนวนโคโลนีของแบคทีเรียหรือยีสต์ที่ผลิตปัสสาวะ ≥105 ซีเอฟยู/มิลลิลิตรถูกพิจารณาว่ามีการเติบโตที่มีนัยสำคัญ ตัวอย่างปัสสาวะซึ่งให้ผลสามชนิดหรือมากกว่า ไม่ได้รับการพิจารณาสอบสวนต่อไป
เชื้อก่อโรคแบคทีเรียที่แยกได้บริสุทธิ์ถูกแสดงลักษณะเฉพาะในตอนแรกด้วยสัณฐานวิทยาของโคโลนี การย้อมสีแกรม แบคทีเรียแกรมบวกถูกแสดงลักษณะเฉพาะเพิ่มเติมโดยใช้คาตาเลส, น้ำดีเอสซิน, ไพโรลิดิโนเปปทิเดส (PRY) และพลาสมาของกระต่าย แบคทีเรียแกรมลบผ่านการทดสอบทางชีวเคมีตามปกติ เช่น (การทดสอบยูรีเอส การทดสอบอินโดล การทดสอบการใช้ซิเตรต การทดสอบไตรแซ็กคาไรด์เหล็ก การทดสอบการผลิตไฮโดรเจนซัลไฟด์ (H2S) การทดสอบวุ้นเหล็กไลซีน การทดสอบการเคลื่อนที่ และการทดสอบออกซิเดส) จนถึงระดับสายพันธุ์)
ยีสต์ถูกระบุโดยใช้วิธีการวินิจฉัยตามปกติ เช่น การย้อมสีแกรม การตรวจหลอดเอ็มบริโอ การหมักคาร์โบไฮเดรต และการตรวจการดูดซึมโดยใช้ตัวกลางโครโมจีนิก (ตัวกลาง CHROMagar Candida, bioM'erieux ประเทศฝรั่งเศส) ตามคำแนะนำของผู้ผลิต
การทดสอบความไวต่อยาต้านจุลชีพดำเนินการโดยการแพร่กระจายของดิสก์ Kirby Bauer บนวุ้น Mueller Hinton (Oxoid, Basingstoke, England) ตามแนวทางของสถาบันมาตรฐานห้องปฏิบัติการทางคลินิก (CLSI) 24 สารแขวนลอยของแบคทีเรียแต่ละไอโซเลตถูกเตรียมในน้ำซุปสารอาหาร 0.5 มล. และปรับความขุ่นเป็น ตรงกับมาตรฐาน McFarland 0.5 เพื่อให้ได้หน่วยสร้างโคโลนี (CFU) ประมาณ 1 × 106 ต่อมิลลิลิตรของชีวมวล จุ่มไม้พันฆ่าเชื้อลงในสารแขวนลอยและกำจัดวัสดุส่วนเกินออกโดยกดที่ด้านข้างของท่อ จากนั้นจึงป้ายไม้พันในนั้น ศูนย์กลางของจานวุ้นมูลเลอร์ ฮินตัน และกระจายให้ทั่วตัวกลาง วางแผ่นยาปฏิชีวนะบนเมล็ดวุ้นมูลเลอร์ ฮินตัน โดยแยกแต่ละเชื้อภายใน 15 นาทีหลังการฉีดวัคซีน และบ่มที่อุณหภูมิ 35-37 °C เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ใช้คาลิเปอร์เพื่อวัด เส้นผ่านศูนย์กลางของโซนการยับยั้ง การยับยั้งเส้นผ่านศูนย์กลาง-พื้นที่ถูกตีความว่าเป็นความไว (S) ระดับกลาง (I) หรือความต้านทาน (R) ตามแนวทางของสถาบันมาตรฐานทางคลินิกและห้องปฏิบัติการ (CLSI) 24. Staphylococcus aureus (ATCC 25923), Escherichia coli (ATCC 25922) และ Pseudomonas aeruginosa (ATCC 27853) ถูกนำมาใช้เป็นสายพันธุ์ควบคุมคุณภาพเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของยาปฏิชีวนะ
สำหรับแบคทีเรียแกรมลบ เราใช้แผ่นยาปฏิชีวนะ: แอมม็อกซิซิลลิน/คลาวูลาเนต (30 ไมโครกรัม);ซิโปรฟลอกซาซิน (5 ไมโครกรัม);ไนโตรฟูรันโทอิน (300 ไมโครกรัม);แอมพิซิลลิน (10 ไมโครกรัม);อะมิคาซิน (30 ไมโครกรัม);เมโรพีเนม (10 ไมโครกรัม);Piperacillin-tazobactam (100/10 ไมโครกรัม);เซฟาโซลิน (30 ไมโครกรัม);ไตรเมโทพริม-ซัลฟาเมทอกซาโซล (1.25/23.75 ไมโครกรัม)
แผ่นต้านเชื้อแบคทีเรียสำหรับเชื้อแกรมบวก ได้แก่ เพนิซิลลิน (10 ยูนิต);เซฟอกซิติน (30 ไมโครกรัม);ไนโตรฟูรันโทอิน (300 ไมโครกรัม);แวนโคมัยซิน (30 ไมโครกรัม);ไตรเมโทพริม-ซัลฟาเมทอกซาโซล (1.25/กรัม) 23.75 ไมโครกรัม);ซิโปรฟลอกซาซิน (5 ไมโครกรัม);Doxycycline (30 ไมโครกรัม) แผ่นต้านจุลชีพทั้งหมดที่ใช้ในการศึกษาของเราเป็นผลิตภัณฑ์ของ Oxide, Basingstoke และ Hampshire ประเทศอังกฤษ
ดังที่แสดงในตารางที่ 1 การศึกษานี้รับสมัครผู้ป่วยเด็กจำนวน 227 (227) รายที่แสดงให้เห็นหรือต้องสงสัยอย่างมากว่าเป็นโรคอุจจาระร่วงและตรงตามเกณฑ์การคัดเลือก ผู้เข้าร่วมการศึกษาชาย (138; 60.8%) มีมากกว่าผู้เข้าร่วมการศึกษาที่เป็นเพศหญิง (89; 39.2%) โดยมีอัตราส่วนหญิงต่อชาย 1.6:1 จำนวนผู้เข้าร่วมการศึกษาแปรผันตามกลุ่มอายุ โดยกลุ่มอายุ 3 ปีมีผู้ป่วยมากที่สุด (119; 52.4%) รองลงมาคือ 13-15- กลุ่มอายุปี (37; 16.3%) และกลุ่มอายุ 3-6 ปี (31; 13.7%) ตามลำดับ วัตถุวิจัยส่วนใหญ่เป็นเมือง โดยมีอัตราส่วนเมือง-ชนบท 2.4:1 (ตารางที่ 1)
ตารางที่ 1 ลักษณะทางสังคมและประชากรของวิชาที่ศึกษาและความถี่ของกลุ่มตัวอย่างเชิงบวกทางวัฒนธรรม (N= 227)
การเจริญเติบโตของแบคทีเรีย/ยีสต์อย่างมีนัยสำคัญถูกพบในตัวอย่างปัสสาวะ 65 จาก 227 (227) ตัวอย่าง สำหรับความชุกโดยรวมที่ 28.6% (65/227) โดย 21.6% (49/227) เป็นเชื้อแบคทีเรีย ในขณะที่ 7 % (16/227) เป็นเชื้อราก่อโรค ความชุกของโรคอุจจาระร่วงสูงสุดในกลุ่มอายุ 13-15 ปี อยู่ที่ 17/37 (46.0%) และในกลุ่มอายุ 10-12 ปี พบน้อยที่สุดที่ 2/21 (9.5%) ตารางที่ 2) ผู้หญิงมีอัตราการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะสูงกว่า 30/89 (33.7%) เทียบกับผู้ชาย 35/138 (25.4%)
จากแบคทีเรีย 49 ไอโซเลท 79.6% (39/49) เป็นแบคทีเรีย Enterobacteriaceae ซึ่ง Escherichia coli เป็นแบคทีเรียที่พบมากที่สุดคิดเป็น 42.9% (21/49) ของแบคทีเรียที่แยกได้ทั้งหมด ตามด้วยแบคทีเรีย Klebsiella pneumoniae คิดเป็น 34.6% ( 17/49) ของแบคทีเรียที่แยกได้ สี่ (8.2%) ที่แยกได้แสดงโดย Acinetobacter ซึ่งเป็นบาซิลลัสแกรมลบที่ไม่ผ่านการหมัก แบคทีเรียแกรมบวกคิดเป็นเพียง 10.2% (5/49) ของแบคทีเรียที่แยกได้ ซึ่ง 3 ( 60.0%) เป็น Enterococcus จากยีสต์ 16 ไอโซเลท มี 6 (37.5%) ที่แสดงโดย C. albicans จาก 26 uropathogens ที่ได้มาจากชุมชน 76.9% (20/26) คือ Escherichia coli และ Klebsiella pneumoniae จาก 20 วอร์ด -เชื้อก่อโรคทางเดินปัสสาวะที่ได้มา 15/20 รายเป็นเชื้อก่อโรคจากแบคทีเรีย จากเชื้อก่อโรคทางเดินปัสสาวะที่ได้มาจากไอซียู 19 ราย มียีสต์ 10/19 ราย จากตัวอย่างปัสสาวะที่เป็นบวกจากการเพาะเลี้ยง 65 ตัวอย่าง พบว่า 39 ราย (60.0%) มาจากโรงพยาบาล และ 26 ราย (40.0%) ได้มาโดยชุมชน (ตารางที่ 3)
ตารางที่ 3 การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกของปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในผู้ป่วยเด็กที่มี SPHMMC (n = 227)
ในบรรดาผู้ป่วยเด็ก 227 ราย มี 129 รายเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเป็นเวลาน้อยกว่า 3 วัน โดย 25 ราย (19.4%) มีเชื้อเป็นบวก, 120 รายเข้ารับการรักษาในคลินิกผู้ป่วยนอก โดย 25 ราย (20.8%) มีเชื้อเป็นบวก และ 63 รายมี ประวัติการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในจำนวนนี้ 23 ราย (37.70%) เป็นผลบวกต่อการเพาะเลี้ยง 38 รายเป็นผลบวกต่อสายสวนถาวร 20 ราย (52.6%) เป็นผลบวกต่อการเพาะเลี้ยง และ 71 รายเป็นผลบวกต่ออุณหภูมิร่างกาย >37.5°C โดย 21 ราย (29.6%) เป็นผลบวกต่อวัฒนธรรม (ตารางที่ 3)
ผู้ทำนายการติดเชื้อ UTI ได้รับการวิเคราะห์แบบสองตัวแปร และมีค่า logistic regression สำหรับระยะเวลาการเข้าพัก 3-6 เดือน (COR 2.122; 95% CI: 3.31-3.43; P=0.002) และการใส่สายสวน (COR= 3.56; 95) %CI : 1.73–7.1;P = 0.001) การวิเคราะห์การถดถอยหลายรายการดำเนินการกับตัวทำนายที่มีนัยสำคัญสองตัวแปรของ UTI โดยมีค่า logistic regression ต่อไปนี้: ระยะเวลาการเข้าพัก 3-6 เดือน (AOR = 6.06, 95% CI: 1.99-18.4; P = 0.01) และการใส่สายสวน ( AOR = 0.28; 95% CI: 0.13–0.57, P = 0.04) ระยะเวลานอนโรงพยาบาล 3-6 เดือนมีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P = 0.01) ความสัมพันธ์ของ UTI กับการใส่สายสวนก็มีนัยสำคัญทางสถิติเช่นกัน ( P=0.04) อย่างไรก็ตาม ที่อยู่อาศัย เพศ อายุ แหล่งที่มาของการติดเชื้อ ประวัติการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในอดีต สถานะเอชไอวี อุณหภูมิร่างกาย และการติดเชื้อเรื้อรัง ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ (ตารางที่ 3)
ตารางที่ 4 และ 5 อธิบายรูปแบบความไวต่อยาต้านจุลชีพโดยรวมของแบคทีเรียแกรมลบและแบคทีเรียแกรมบวกกับยาปฏิชีวนะ 9 ชนิดที่ได้รับการประเมิน อะมิกาซินและเมโรพีเนมเป็นยาที่มีประสิทธิภาพสูงสุดที่ทดสอบกับแบคทีเรียแกรมลบ โดยมีอัตราการดื้อยา 4.6% และ 9.1% ตามลำดับ ในบรรดายาที่ทดสอบทั้งหมด แบคทีเรียแกรมลบมีความทนทานต่อ ampicillin, cefazolin และ trimethoprim-sulfamethoxazole มากที่สุด โดยมีอัตราการต้านทาน 100%, 92.1% และ 84.1% ตามลำดับE.coli ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่ฟื้นตัวได้บ่อยที่สุด มีความต้านทานต่อ ampicillin (100%), cefazolin (90.5%) และ trimethoprim-sulfamethoxazole (80.0%) สูงกว่า Klebsiella pneumoniae เป็นแบคทีเรียที่แยกได้บ่อยเป็นอันดับสอง โดยมีอัตราการต้านทาน 94.1% ถึงเซฟาโซลิน และ 88.2% ถึง ไตรเมโทพริม/ซัลฟาเมทอกซาโซล ตารางที่ 4 อัตราการต้านทานโดยรวมสูงสุด (100%) ของแบคทีเรียแกรมบวกถูกพบใน ไตรเมโทพริม/ซัลฟาเมทอกซาโซล แต่แบคทีเรียแกรมบวกที่แยกได้ทั้งหมด (100%) มีความไวต่อออกซาซิลลิน ( ตารางที่ 5)
การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ (UTI) ยังคงเป็นหนึ่งในสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการเจ็บป่วยในการปฏิบัติงานในเด็ก การวินิจฉัยโรคอุจจาระร่วงในเด็กตั้งแต่เนิ่น ๆ มีความสำคัญเนื่องจากอาจเป็นตัวบ่งชี้ความผิดปกติของไต เช่น แผลเป็น ความดันโลหิตสูง และโรคไตวายระยะสุดท้าย การศึกษาของเรา ความชุกของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะอยู่ที่ 28.6% โดย 21.6% เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย และ 7% โดยเชื้อโรคเชื้อรา ในการศึกษาของเรา ขอบเขตของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะที่เกิดจากแบคทีเรียสูงกว่าความชุก 15.9% ที่รายงาน ในเอธิโอเปีย โดย Merga Duffa และคณะในทำนองเดียวกัน 27.5% และคณะ ไม่ทราบอุบัติการณ์ของโรคอุจจาระร่วงที่เกิดจากยีสต์ในเอธิโอเปีย โดยเฉพาะในเด็ก เนื่องจากโรคเชื้อราโดยทั่วไปถือว่ามีความสำคัญน้อยกว่าโรคจากแบคทีเรียและไวรัสในเอธิโอเปีย ดังนั้น อุบัติการณ์ของยีสต์ - การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในผู้ป่วยเด็กที่รายงานในการศึกษานี้คือ 7% ซึ่งเป็นครั้งแรกในประเทศ ความชุกของโรคอุจจาระร่วงที่เกิดจากยีสต์ที่รายงานในการศึกษาของเราสอดคล้องกับความชุกของ 5.2% ที่รายงานในการศึกษาในเด็กโดย Seifi et อัล 25 อย่างไรก็ตาม Zarei รายงานความชุกที่ 16.5% และ 19.0% – Mahmoudabad และคณะ 26 และ Alkilani และคณะ 27 ในอิหร่านและอียิปต์ ตามลำดับ ความชุกที่สูงกว่าในการศึกษาทั้งสองนี้ไม่น่าแปลกใจเนื่องจากผู้เข้าร่วมการศึกษาที่รวมไว้เป็นผู้ป่วย ICU โดยไม่มีการกำหนดอายุ ความแตกต่างในความชุกของ UTI ในการศึกษาอาจเกิดจากความแตกต่างในการออกแบบการศึกษา ลักษณะทางสังคมและประชากรศาสตร์ของวิชาที่ศึกษา และโรคร่วม
ในการศึกษาปัจจุบัน 60% ของ UTI ได้มาในโรงพยาบาล (ในหอผู้ป่วยหนักและในหอผู้ป่วย) ผลลัพธ์ที่คล้ายกัน (78.5%) ได้รับการสังเกตโดย Aubron และคณะ28 แม้ว่าความชุกของการติดเชื้อ UTI ในประเทศกำลังพัฒนาจะแตกต่างกันไปตามการศึกษาและตามภูมิภาค โดยไม่มีความแตกต่างในระดับภูมิภาคในเรื่องแบคทีเรียและเชื้อราที่ก่อให้เกิดโรค UTI แบคทีเรียที่พบบ่อยที่สุดที่หายจากการเพาะเลี้ยงปัสสาวะคือแบคทีเรียแกรมลบ ซึ่งส่วนใหญ่เป็น Escherichia coli ตามด้วย Klebsiella pneumoniae.6,29,30 สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ที่คล้ายกัน29,30 การศึกษาของเรายังแสดงให้เห็นว่า Escherichia coli เป็นแบคทีเรียที่พบบ่อยที่สุด แบคทีเรียทั่วไปคิดเป็น 42.9% ของแบคทีเรียที่แยกได้ทั้งหมด ตามด้วย Klebsiella pneumoniae ซึ่งคิดเป็น 34.6% ของเชื้อแบคทีเรียที่แยกได้ Escherichia coli เป็นเชื้อแบคทีเรียที่พบมากที่สุดในระบบทางเดินปัสสาวะในชุมชนและในโรงพยาบาล (57.1% และ 42.9% ตามลำดับ) การศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า Candida เป็นสาเหตุอย่างน้อย 10-15% ของการติดเชื้อในโรงพยาบาล การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในโรงพยาบาล และเชื้อราแคนดิดาพบได้บ่อยโดยเฉพาะในหอผู้ป่วยหนัก31-33 ในการศึกษาของเรา เชื้อราแคนดิดาคิดเป็นร้อยละ 7 ของโรคติดเชื้อในระบบทางเดินปัสสาวะ โดยร้อยละ 94 มาจากโรงพยาบาลในโรงพยาบาล โดยร้อยละ 62.5 อยู่ในผู้ป่วยห้องไอซียู Candida albicans เป็นสาเหตุหลักของการเกิดแคนดิดา และ 81.1% ของ Candida ถูกแยกได้จากตัวอย่างการเพาะเลี้ยงปัสสาวะที่เป็นบวกจากวอร์ดและจาก ICU ผลลัพธ์ของเราจึงไม่น่าแปลกใจเนื่องจาก Candida เป็นเชื้อก่อโรคฉวยโอกาสที่สามารถก่อให้เกิดการเจ็บป่วยได้ ผู้ป่วยภูมิคุ้มกันบกพร่อง เช่น ผู้ป่วย ICU
ในการศึกษานี้ ผู้หญิงมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะมากกว่าผู้ชาย และผู้ป่วยในกลุ่มอายุ 12-15 ปีมีความเสี่ยงมากกว่า อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่างสองเงื่อนไขไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ การขาดความสัมพันธ์ระหว่างการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะกับเพศและ อายุสามารถอธิบายได้โดยกลุ่มอายุปฐมภูมิที่ผู้ป่วยถูกคัดเลือก เมื่อพิจารณาจากรูปแบบทางระบาดวิทยาของระบบทางเดินปัสสาวะที่ทราบแล้ว อุบัติการณ์ของชายและหญิงโดยทั่วไปดูเหมือนจะเท่ากันในวัยเด็ก โดยผู้ชายจะเด่นในช่วงทารกแรกเกิดและเพศหญิงจะเด่นในวัยเด็กปฐมวัย และระหว่างการฝึกเข้าห้องน้ำ ในบรรดาปัจจัยเสี่ยงที่ได้รับการวิเคราะห์ทางสถิติอื่นๆ การนอนโรงพยาบาล 3-30 วันมีความสัมพันธ์ทางสถิติกับการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ (P=0.01) มีความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลานอนโรงพยาบาลและการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในการศึกษาอื่น ๆ34,35 UTI ใน การศึกษาของเรามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการใส่สายสวน (P=0.04) จากข้อมูลของ Gokula และคณะ35 และเซนต์ และคณะ36 ปี การใส่สายสวนเพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะขึ้น 3 ถึง 10% ขึ้นอยู่กับระยะเวลาของการใส่สายสวน ปัญหาการป้องกันการเป็นหมันในระหว่างการใส่สายสวน การเปลี่ยนสายสวนไม่บ่อยนัก และการดูแลสายสวนที่ไม่ดีอาจเป็นสาเหตุให้เกิดการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะที่เกี่ยวข้องกับสายสวนเพิ่มขึ้น
ในช่วงระยะเวลาการศึกษา ผู้ป่วยเด็กอายุต่ำกว่า 3 ปีเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลโดยมีอาการของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะมากกว่ากลุ่มอายุอื่นๆ ซึ่งอาจเป็นเพราะวัยนี้เป็นช่วงอายุสำหรับการฝึกกระโถนซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาอื่นๆ37- 39
ในการศึกษานี้ แบคทีเรียแกรมลบมีความทนทานต่อ ampicillin และ trimethoprim-sulfamethoxazole มากที่สุด โดยมีอัตราการต้านทาน 100% และ 84.1% ตามลำดับ Escherichia coli และ Klebsiella pneumoniae ที่หายบ่อยที่สุดมีความทนทานต่อ ampicillin มากกว่า (100%) และ ไตรเมโทพริม-ซัลฟาเมทอกซาโซล (81.0%) ในทำนองเดียวกัน อัตราการดื้อยาโดยรวมสูงสุด (100%) ในแบคทีเรียแกรมบวกถูกพบในไตรเมโทพริม/ซัลฟาเมทอกซาโซล แอมพิซิลลินและไตรเมโธพริม-ซัลฟาเมทอกซาโซลถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการรักษาการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะทางเลือกแรก ในสถานพยาบาลทุกแห่งในเอธิโอเปีย ตามคำแนะนำของแนวทางการรักษามาตรฐาน (STG) ของกระทรวงสาธารณสุข 40-42 อัตราการดื้อยาของแบคทีเรียแกรมลบและแกรมบวกต่อแอมพิซิลินและไตรเมโธพริม-ซัลฟาเมทอกซาโซลในการศึกษานี้ การใช้ยาอย่างต่อเนื่องใน ชุมชนเพิ่มโอกาสในการคัดเลือกและบำรุงรักษาสายพันธุ์ต้านทานในสภาพแวดล้อมนั้น 43-45 ในทางกลับกัน การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าอะมิกาซินและเมโรพีเนมเป็นยาที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในการต่อต้านแบคทีเรียแกรมลบ และออกซาซิลลินเป็นยาที่มีประสิทธิผลมากที่สุดในการต่อต้านแกรม -แบคทีเรียเชิงบวก ข้อมูลในบทความนี้นำมาจากรายงานที่ไม่ได้เผยแพร่โดย Nuhamen Zena ซึ่งได้รับการอัปโหลดไปยัง Addis Ababa University Institutional Repository46
เนื่องจากข้อจำกัดด้านทรัพยากร เราไม่สามารถทำการทดสอบความไวต่อยาต้านเชื้อรากับเชื้อราก่อโรคที่ระบุในการศึกษานี้ได้
ความชุกโดยรวมของ UTIs คือ 28.6% โดย 75.4% (49/65) เป็น UTI ที่เกี่ยวข้องกับแบคทีเรีย และ 24.6% (19/65) เป็น UTI ที่เกิดจากยีสต์ Enterobacteriaceae เป็นสาเหตุหลักของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ ทั้ง C. albicans และ non-albicans C. albicans มีความเกี่ยวข้องกับการติดเชื้อที่เกิดจากยีสต์ โดยเฉพาะในผู้ป่วย ICU ระยะเวลาในการอยู่โรงพยาบาลและการใส่สายสวนเป็นเวลา 3 ถึง 6 เดือนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับ UTI ทั้งแบคทีเรียแกรมลบและแบคทีเรียแกรมบวกมีค่าสูง ทนต่อยา ampicillin และ trimethoprim-sulfamethoxazole ที่แนะนำโดยกระทรวงสาธารณสุขสำหรับการรักษา UTIs เชิงประจักษ์ ควรมีการทำงานเพิ่มเติมเกี่ยวกับ UTIs ในเด็ก และ ampicillin และ trimethoprim-sulfamethoxazole ควรได้รับการพิจารณาอีกครั้งว่าเป็นยาทางเลือกสำหรับการรักษา UTIs เชิงประจักษ์
การศึกษานี้ดำเนินการตามประกาศของเฮลซิงกิ ข้อพิจารณาและพันธกรณีด้านจริยธรรมทั้งหมดได้รับการแก้ไขอย่างเหมาะสม และการวิจัยได้ดำเนินการโดยได้รับอนุญาตจาก Ethical และได้รับอนุญาตจาก SPHMMC จากคณะกรรมการพิจารณาภายในของ Department of Medical Laboratory Sciences, Faculty of Health Sciences, Addis มหาวิทยาลัย Ababa เนื่องจากการศึกษาของเราเกี่ยวข้องกับเด็ก (อายุต่ำกว่า 16 ปี) พวกเขาจึงไม่สามารถให้ความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรอย่างแท้จริงได้ ดังนั้น พ่อแม่/ผู้ปกครองจะต้องกรอกแบบฟอร์มแสดงความยินยอม กล่าวโดยสรุป วัตถุประสงค์ของงานและ มีการอธิบายสิทธิประโยชน์ให้พ่อแม่/ผู้ปกครองแต่ละคนอย่างชัดเจน พ่อแม่/ผู้ปกครองควรได้รับคำแนะนำว่าข้อมูลส่วนตัวของเด็กแต่ละคนจะถูกเก็บไว้เป็นความลับ พ่อแม่/ผู้ปกครองจะได้รับแจ้งว่าลูกของเขาหรือเธอไม่มีภาระผูกพันในการเข้าร่วมในการศึกษาหากเขา/เธอไม่ปฏิบัติตาม ไม่ยินยอมเข้าร่วมการศึกษา เมื่อตกลงเข้าร่วมการศึกษาแล้วและไม่สนใจที่จะศึกษาต่อ ก็สามารถถอนตัวจากการศึกษาได้ตลอดเวลาในระหว่างการศึกษา
เราขอขอบคุณกุมารแพทย์ที่เข้าร่วม ณ สถานที่ศึกษาสำหรับการตรวจสอบผู้ป่วยอย่างเข้มงวดจากมุมมองการนำเสนอทางคลินิก นอกจากนี้เรายังรู้สึกขอบคุณผู้ป่วยที่เข้าร่วมในการศึกษานี้เป็นอย่างยิ่ง เรายังขอขอบคุณ Nuhamen Zena ที่อนุญาตให้เรา ดึงข้อมูลสำคัญจากงานวิจัยที่ยังไม่ได้เผยแพร่ของเธอ ซึ่งได้รับการอัปโหลดไปยังพื้นที่เก็บข้อมูลของมหาวิทยาลัยแอดดิสอาบาบา
1. Shaikh N, Morone NE, Bost JE, Farrell MH ความชุกของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในเด็ก: การวิเคราะห์เมตา Pediatr Infect Dis J. 2008;27:302.doi:10.1097/INF.0b013e31815e4122
2. Srivastava RN, Bagga A. การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะใน: Srivastava RN, Bagga A, eds.Pediatric Nephrology.4th edition.New Delhi: Jaypee;2005:235-264.
3. Wennerstrom M, Hansson S, Jodal U, Stokland E. Primary และมีรอยแผลเป็นจากไตในเด็กชายและเด็กหญิงที่ติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ J Pediatrics.2000;136:30-34.doi: 10.1016/S0022-3476(00)90045 -3
4. Millner R, Becknell B. การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะคลินิกเด็กภาคเหนือ AM.2019;66:1-13.doi:10.1016/j.pcl.2018.08.002
5. Rabasa AI, Shatima D. การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในเด็กที่ขาดสารอาหารอย่างรุนแรงที่ Maiduguri University Teaching Hospital.J Trop Pediatrics.2002;48:359–361.doi:10.1093/tropej/48.6.359
6. หน้า AL, de Rekeneire N, Sayadi S, และคณะ การติดเชื้อในเด็กที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลด้วยภาวะทุพโภชนาการเฉียบพลันรุนแรงที่ซับซ้อนในไนเจอร์ PLoS One.2013;8:e68699.doi: 10.1371/journal.pone.0068699
7. Uwaezuoke SN, Ndu IK, Eze IC.ความชุกและความเสี่ยงของการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะในเด็กที่ขาดสารอาหาร: การทบทวนอย่างเป็นระบบและการวิเคราะห์เมตาดาต้า BMC Pediatrics.2019;19:261.doi: 10.1186/s12887-019-1628-y